گیاهشناسی گل محمدی

تاریخچه گل محمدی

گل محمدی با نام علمیRosa damascene  از خانواده گل‌های رُز  است. خانواده گل رز که بیش از 200  گونه را در بر می‌گیرد، یکی از پر طرفدارترین گونه های زینتی در بین 18000 گونه گیاهی زینتی شناخته شده است. از نظر گیاه شناسی گل محمدی یکی از گونه های گل سرخ درختچه­ای، پرپشت، دارای خارهای ریز، فشرده، قلابی شکل و یکنواخت است. گل های آن صورتی تا سرخ رنگ پر پر و معطر می­باشد.

برگ های این درختچه مرکب، متناوب و دارای ۵ تا 7 برگچه هستند. دمبرگ ها با کرک های قهوه­ای متمایل به قرمز پوشانده شده­اند. رویه برگ ها سبز تیره و سطح زیرین آن­ها سبزه روشن است. ساقه گل محمدی خاردار با خارهای قلاب مانندی است که اغلب مخلوط با کرک های غده­ای است.

در سراسر دنیا، گل‌های رز نماد عشق و پاکی در ازدواج هستند و همچنین جهت مراقبه و دعا استفاده می‌شوند.

همچنین در پارک ها، خانه ‌ها و معابر به جهت زیباسازی شهری و منازل کاشته می‌شوند. مصارف دیگر گل محمدی اغلب برای تولید محصولات غذایی، دارویی، آرایشی و عطریات است.

گل‌محمدی از منظر گیاه شناسی

عمر درختچه­ی گل محمدی 50 سال و عمر اقتصادی برداشت 25 سال است.

درختچه گل محمدی دارای ساقه‌های متراکم و متعدد و هم­چنین تیغچه‌های پرتعداد و کوچک بر روی تنه ساقه‌های نازکتر و تیغچه‌های محکم و سخت روی ساقه‌های بزرگتر است. درختچه گل محمدی بالغ ممکن است ارتفاعی تا 220 سانتی­متر بگیرد.

اگرچه برای سهولت در برداشت معمولا درختچه را طوری هرس میکنیم که ارتفاعی بین 150 تا 180 سانتی متر داشته باشد. درختچه های بالغ گل از جانب عرضی حدودا 90 تا 120 سانتی متر را اشغال می‌کنند.

برگ های گل محمدی معمولا سبز روشن دارای 5 تا 7 پرچین و سطحی پرزدار هستند. گل‌ها در این درختچه نیز در مقایسه با گیاهان گلدار دارای اندازه نسبتا کوچکی هستند.  گلبرگ ها نیز صورتی رنگ تا قرمز کم رنگ و بسیار معطر هستند. تعداد گلبرگ‌ها در هر گل بنا به نوع رقم میتواند متفاوت بوده و حدودا 17 تا 25 عدد باشد.

البته رقم هایی موسوم به گل محمدی شصت برگ یا صد برگ نیز وجود دارد که تعداد گلبرگ‌ها در آن ها بیشتر، اما اندازه گلبرگ‌ها کوچکتر هستند.